Annemarie Blom, dochter van Piet Blom en Hil Peppink, geb. 9 jan 1943 te Amsterdam. Zij trouwde Albert Peter Watermulder, geb. 4 nov. 1944 te Deventer. Ap overleed op 4 dec. 2007 te Deventer en Annemarie overleed op 8 sept. 2016 te Hellendoorn.

Hun kinderen

Annemarie en Ap kregen 3 kinderen:

i. Mirjam Watermulder, geb. 1 april 1970 te Deventer

ii. Jeroen Watermulder, geb. 9 mei 1973 te Deventer

iii. Niels Watermulder, geb. 7 juli 1974 te Deventer

Mirjam huwde Marco Antonius Maria Jansink (roepnaam Marco), geb. 17 april 1968 te Deventer. Zij huwde op 12 sept. 1997 te Deventer en kregen 2 kinderen:

i. Wessel Tobias Jansink (roepnaam Wessel) geb. 7 jan. 2002 te Deventer

ii. Lieke Marian Jansink (roepnaam Lieke), geb. 6 mei 2004 te Raalte

Jeroen huwde Maria Adriana Servaas (roepnaam Marja), geb. 27 juni 1974 te Middelburg. Zij huwde op 10 maart 2008 te Zutphen en kregen één kind:

i. Lorenzo Servaas, geb. 23 dec. 2007

De partner van Niels is Jezebel van Deventer, geb. 21 juli 1972 te Haarlem

De levensloop van Ap en Annemarie

Levensloop

Annemarie werd op 9 januari 1943 geboren in Amsterdam. Ze had 4 oudere broers. Ze was de jongste en het enige meisje in het gezin. Ze groeide op in een streng gelovig gezin in de Jordaan, boven de aardappel- en groentewinkel van haar vader. Hoewel ze met plezier over de avonturen met en van haar broers kon praten, heeft ze geen gemakkelijke jeugd gehad. Ze had graag door willen leren, maar moest na de huishoudschool thuis komen, voor het huishouden en haar moeder zorgen. Op haar 17e zag ze kans om onder de vleugels van haar ouders weg te komen, door naar het bijbelcentrum De Herdershof in Heerde te gaan. Van daaruit is ze naar Deventer gegaan voor een opleiding tot verpleegkundige. In Deventer woonde ze vlak bij het St. Geertruidenziekenhuis. Via een bevriende collega leerde ze Ap kennen.

Om in aanmerking te komen voor een huis van de woningbouwvereniging, gingen Ap en Annemarie snel in ondertrouw en op 18 december 1968 zijn ze getrouwd. Ze gingen wonen aan de Margijnenenk. Eerst kwam er een hond bij en in 1970 werd Mirjam geboren. In 1972 verhuisden ze naar een eengezinswoning in de wijk Borgele. Het gezin werd compleet met de komst van Jeroen in 1973 en Niels een jaar later. Nadat Ap, met een compagnon, eigenaar was geworden van Technica, waar hij al vele jaren werkte, verhuisden Ap en Annemarie in 1980 met hun kinderen naar een eigen huis in Colmschate. Het huis aan de Veldpaperweg is de plek waar Annemarie het langst heeft gewoond in haar leven, bijna 25 jaar. De kinderen gingen door een hekje in de achtertuin en stonden dan op het schoolplein van de Prinses Margrietschool. Annemarie heeft daar de nodige uurtjes geholpen bij handenarbeidlessen.

Alle jaren, ook toen ze in de eerste jaren van hun huwelijk maar weinig te besteden hadden, gingen Ap en Annemarie op vakantie. Eenvoudig kamperen, met een tent. Eerst met een Heinkel scooter, daarna met hun eerste auto, een Renault 4. Er volgende nog vele auto’s, tenten en uiteindelijk zelfs caravans. De vakantiebestemmingen lagen meestal in de Alpen, maar ook Scandinavië hebben ze met hun kinderen bezocht en vele andere plaatsen in Europa. In 2006 zijn Ap en Annemarie samen in Zuid Afrika geweest, hun enige verre reis. 

Toen de kinderen min of meer volwassen waren, kregen Ap en Annemarie te maken met het faillissement van Technica. Dat was voor beiden moeilijk. De wildste plannen kwamen voorbij. Het had niet veel gescheeld of ze waren op een camping in België terecht gekomen. Ze vonden toch dichter bij huis een werkomgeving en inkomstenbron, in Schalkhaar. Daar namen ze de winkel en het installatiebedrijf van de familie Beltman over. In de jaren daarna hebben ze hard gewerkt, kregen ze kleinkinderen en zijn ze verhuisd naar een appartement aan de Dreef.  Annemarie had veel rugproblemen en traplopen was vanaf dat moment niet meer nodig. Nadat Ap in 2005 stopte met werken, kwam er onmiddellijk weer een hond in huis, Jelle.

Al in 2007 overleed Ap en brak een moeilijke tijd aan voor Annemarie. In september 2009 hebben haar kinderen uiteindelijk een plekje voor Annemarie gevonden bij verpleeghuis Krönnenzommer in Hellendoorn. In het begin was het wennen voor haar maar zeker tijdens haar laatste jaren op afdeling de Herve voelde ze zich er thuis. Hoewel haar geheugen niet goed functioneerde, heeft Annemarie altijd een goed geheugen voor mensen
gehouden. Ze had geen besef van tijd, maar ze herkende verzorgenden en familieleden aan hun voetstappen in de gang. Ze heeft de medewerkers heel erg gewaardeerd, zeker nadat ze volledig afhankelijk van hun zorg was geworden.

Annemarie was een bijzondere vrouw. Het was moeilijk om goede zinnen te vinden voor een rouwkaart, hoewel er woorden genoeg bij haar kinderen opkwamen. Dat was eigenlijk ook typerend voor haar: ze moest niets hebben van hoogdravende volzinnen. Ze hield meer van duidelijkheid en gaf ongezouten haar mening. Ze trok zich nooit veel aan van de mening van anderen en uiterlijke schijn was voor haar totaal onbelangrijk. Tact was geen eigenschap van haar, maar daarentegen had ze wel oprechte belangstelling voor vrijwel iedereen.  Hoewel ze veel heeft meegemaakt, heeft ze echt nooit geklaagd. Mopperen kon ze wel, maar humor had ze ook en ze kon zeker om zichzelf lachen. Annemarie maakte zich nooit zorgen om de toekomst. Ze nam het leven zoals het kwam.