Jan zoals veel Blommen hem voor het laatst gezien hebben tijdens de reünie naar de Jordaan in 2010. Het zou de laatste keer worden dat hij bij een reünie kon zijn
| Jan Blom, geb. 6 dec 1939 te Amsterdam, van beroep klachtenbehandelaar van de VARA Ombudsman. Overleden 27 juni 2011 te Amersfoort. Hij trouwde (1) op 11 dec. 1963 met Sietske de Vries, . Partner (2) Martine Luijten, geb. 11 aug 1935 te Valkenburg. Hij trouwde op 23 mei 1990 te Norg met (3) Roelofje Alberta (Roelie) de Weerd, geb 27 jan. 1942 te Dwingeloo, beroep landschapsarchitecte. Kinderen van Sietske de Vries: Woonadressen van Jan:
|
Bij het overlijden van Jan verscheen er een necrologie van hem in Vrij Nederland waarin zijn (werkzame) leven kort werd samengevat:
Jan heeft ook een aantal publicaties op zijn naam staan:
1. Jeugdverhalen:
– Een zwarte kous in de Jordaan: 1990 Uitgegeven in eigen beheer
2. Verhalen/columns over sociale, juridische en maatschappelijke problemen
– Soresdienst: 1999 Uitgever Stichting de Ombudsman
3. Verzameling van korte verhalen en gedichten over diverse thema’s
– Halverwege het uur 2011 Uitgegeven in eigenbeheer door Roelie de Weerd na Jan zijn overlijden
Jan’s laatste echtgenote was dus Roelie de Weerd. Zij was een boerendochter en haar ouders gingen er als vanzelfsprekend van uit dat zij naar, wat toen heette, de huishoudschool zou gaan. Dat was echter niet de wens van Roelie zelf. Zij wilde naar de middelbare landbouwschool en dan verder. Dat heeft ze voor elkaar gekregen en tot na haar pensioen is ze actief geweest en wel in het kader van ondernemers die zich beschikbaar stelden om onbetaald advies en ondersteuning te doen in ontwikkelingslanden. Als landschapsarchitecte heeft zij een aantal projecten gedaan in o.a. Afrika, China en haar laatste project was in Mongolië.
Jan hield van varen door Nederland: Maar over haar reizen schreef Roelie: Grappig is wel dat anders dan ik, die het liefst de wereld rondtrek, Jan het tegenovergestelde was. Drie dagen van huis en hij had al heimwee. Wat hebben we vaak de vakanties afgebroken omdat Jan binnen een week al weer naar huis wilde (Zuid Engeland, Tsjechië, de Moezel) Vreselijk was dat. Maar hij was heel makkelijk als ik weg wilde. Zo ben ik al drie keer op stap geweest met mijn jongste zoon (tweemaal de outback Australië en een keer Namibië) Jan zijn uitspraak was dan steevast: Ga maar, als ik alsjeblieft niet mee hoef. Maar als je dan wel na 6 weken op tijd thuis bent voor het eten.
Maar samen varen door Nederland, waren heerlijke tochten. Dat was genieten op het water. Daar heb ik nog een goed gevoel over.
xxx