Foto’s gemaakt op tijdens het huwelijk van Theo met Therese

Dat Theo in de zestiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw één van de grote talenten als kunstschilder was blijkt wel uit deze krantenartikelen:

1964:

<

Virtuoos en vrolijk. zo werden de gouaches en tekeningen van Theo in galerie Swart genoemd.
Met titels als: “Goeie morgen”, “Haast-je-ren-je”, “Opa & Oempa”, “Waar blijft Sint Joris?”

1965

Dit zijn twee kunstwerken uit z’n begin periode. De tekening hierboven is waarschijnlijk uit 1954 en is een fantasietekening van Amsterdam. De aquarel hiernaast is een fantasie van Istanboel (1954), waar Theo overigens nooit geweest is. De Bosporus en de Haghia Sofia moskee op de achtergrond

In het Amsterdam Grafisch Atelier had Theo ook een tijd z’n werkruimte

Wanneer hij deze boekomslag gemaakt heeft weet hij niet meer

Een project dat hij samen met Jan Wolkers deed. Jaartal onbekend

Datum onbekend

TH Twente 1996
>

Dionysia, de partner van Theo totdat hij opgenomen werd in een verpleegtehuis, woont op een woonboot aan de Keizersgracht in Amsterdam. Samen voeren ze met een bijzondere zeilboot veel op het Wad. Beide boten liggen hier rechts op de foto. Hieronder de tjalk, een Hagenaar, van Dionysia voor onderhoud op de werf Kattenburg of Rapenburg (?) in Amsterdam

Een Hagenaar is een niet op steven gebouwde hevel aak en zou een zusje kunnen zijn van de Hasselteraak, hoewel de achtersteven meer achterover helt. Met “niet op steven gebouwd” wordt bedoeld dat de planken en later ijzer- of staalplaten van de scheepshuid bijeengehouden worden zonder gebruik van een stevenbalk. De woning bevond zich onder het verhoogde achterdek (paviljoen), waardoor de schepen in geladen toestand een kruiphoogte van max. 2.40 hadden en daarmee de Wagenbrug in Den Haag konden passeren, die pas vanaf 1922 (meestal ’s nachts) een stukje kon worden opgevijzeld.

De zeilboot van Theo en Dionysia waarmee ze veel gevaren hebben, totdat het vanwege Theo’s gezondheid niet meer ging

Op de terugweg moest via een afsluiter in het vlak ballastwater worden ingenomen. Het waren ook smalle schepen, want de Wagenbrug was slechts 4.20 meter breed (naar verluidt 4.175 meter) en het vaarwater had terplekke ook nog een lastige bocht. Hagenaars waren dus maatschepen. Maar het waren tevens rivierschepen en snelle zeilers. Ze werden vooral gebruikt om bakstenen vanuit de steenfabrieken naar de Hofstad te brengen en werden gebouwd op de vele werven aan de grote rivieren, maar de mooiste kwamen uit Doodewaard en Westervoort. Andere schepen die de Wagenbrug konden nemen werden geen Hagenaar, maar “Wagenbrugger” genoemd.
Volgens Jaap Gestman Geradts [van het magazine Schuttevaer] zou de benaming Hagenaar of Haagvaarder al veel eerder gebruikt zijn voor elk schip dat in Delft vanuit de vestinggracht de laagste brug bij de Haagpoort kon nemen en daardoor naar Den Haag kon varen. Ook schijnt de naam te zijn gebruikt voor een bepaald type aak dat alle stadssingels van Den Haag kon bevaren. Deze maatschepen namen in Delft vracht over van grotere rivierschepen. Dat was het zogenaamde “overvletten”, dat veel tijd en geld kostte door schade en verlies (ook diefstal) van goederen tijdens het overladen.

Kinderen van Theo

Theo heeft twee zonen, beiden van zijn eerste echtgenote Therèse.

Om gezondheidsredenen konden Theo en Dionysia de laatste reünie van de Blommenfamilie in Rotterdam in 2019 niet bijwonen. Maar de familie had ze nog niet vergeten!

Anno 2022

Theo woonde, voor zijn overlijden, enige tijd in een verpleegtehuis:

< Theo nog in z’n eigen huis. foto door Dionys gemaakt in 2021

En hieronder Theo in 2021. Foto gemaakt door Peter Erkelens, de huidige vriend van Dionys. Peter werd na z’n pensionering als kinderpsychiater, fotograaf. Fotograferen deed hij ook al toen hij nog niet gepensioneerd was. In 2021 en het voorjaar van 2022  stelde hij samen met Dionys een tentoonstelling samen van de kunstwerken van Dionys en zijn foto’s

LIEF 17 juli 1935 – 3 aug. 2022     Op maandag  8 aug. is Theo begraven op de Nieuwe Ooster begraafplaats in Amsterdam. In een stijl die bij Theo gepast moet hebben. Zo’n 30 aanwezigen hebben zijn begrafenis “gevierd”. Op zijn rouwkaart stond dan ook: “levensgenieter en toeschouwer”. De begrafenis was volledig georganiseerd door de kinderen van Theo. Ze brachten de kist naar het graf en daar lieten ze ‘m samen in het graf zakken.   De houten kist is gemaakt door Matthijs, zoon van Theo               Marc, ook een zoon van Theo, hield de grafrede. Na afloop werd het overlijden en de begrafenis van Theo “gevierd” met een picknick. Marc had een aantal van Theo’s bekende “trommelkoeken” zelf gebakken: Op de aanvullende pagina  (klik hier)  staan de rouwkaart, foto’s van de begrafenis en picknick en de volledige tekst van de grafrede, die Marc uitgesproken heeft. In deze rede legt Marc uit hoe het zit met deze trommelkoek, die officieel ketelkoek genoemd wordt.

2022: schilderij gevonden van Theo

In het jaar dat Theo overleed is er een schilderij van hem aangekocht uit de opslag van de BKB. De BKR was een soort bijstandsregeling voor kunstenaars, die niet van hun scheppingen konden leven. De aanvrager van de BKB regeling moest aantonen dat hij of zij feitelijk als kunstenaar werkte. Dat moest o.a. gebeuren door het inleveren van werk. In het geval van Theo dus schilderijen.

Dit is het schilderij:

Het schilderij is een mengeling van abstract en figuratief.  Waarschijnlijk geschilderd  plakkaatverf op karton. Afmeting schilderij ca. 42,5 x 60 cm.  Het zou de voorkant van de Oude Kerk aan de Wijde Kerksteeg kunnen zijn (?) waar Theo destijds woonde.  Het was gesigneerd met Tejo, Amsterdam 1959. In z’n beginjaren ondertekende Theo met Tejo.

⇐ En dit stond op de achterkant

Van dit schilderij is het vermoeden dat het ook door Theo gemaakt is. Gezien z’n handtekening kan het haast niet anders. Maar er is verder niks over bekend

reageren: